دانلود سخنرانی حاج آقا سیدمحمدمهدی میرباقری

آغاز سوره کهف این است که خدای متعال می فرماید: حمد از آن خدایی است که این کتاب را بر عبد خودش نازل کرد، کتابی که هیچ انحرافی درش نیست، کتابی که قیم است و در آن انذار و بشارت هست. بعد خداوند خطاب به پیامبش می فرماید: پیامبر ما شاید شما نفس خودت را می خواهی هلاک کنی که اینها ایمان نمی آورند! ای پیامبر، این سنت ماست که زمین را زینت می دهیم تا بتوانیم به وسیله آن امت را امتحان کنیم و در همین امتحان هم هست که آنهایی که اهل عمل صالح اند شکل می گیرند. آنهایی که در دار دنیا می مانند به مقام اخلاص نمی رسند و هیچ وقت شاکله شان شاکله موحدین نمی شود. ولی آنهایی که حضرت را اجابت کرده و از این زینت عبور می کنند وارد وادی دعوت حضرت شده و با حضرت سیر می کنند، بعد آرام آرام شاکله شان اصلاح می شود و کم کم به نیکوترین عمل می رسند.

یکی از آیاتی که تأویلش وجود مقدس سیدالشهداء است آیات مربوط به کهف هست که داستان اصحاب کهف را نقل می کند و حتی خود حضرت هم شاید به یک معنا این آیه را به خودشان تطبیق فرموده اند.

در یک نقل تاریخی که از زید بن ارقم که از صحابه هم هست داریم که می گوید: من در کوفه بودم و دیدم صدای تلاوت قرآنی به گوش می رسد که بسیار لطیف و فوق العاده است و این آیه را تلاوت می کند: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَبا»(کهف/۹)، وقتی سر از حجره بیرون آوردم، دیدم سر مطهر سیدالشهداست بر بالای نیزه و به دنبال حضرت سرهای شهدای دیگر و اسرایی از اهل بیت حضرت؛ این یعنی حضرت این آیه را به خودشان و اصحابشان تطبیق کردند. البته اختصاص به این ندارد و ما روایات متعددی داریم که در آن روایات از ائمه علیهم السلام تعبیر به کهف شده است.